Het grootste deel van de bevolking

Het grootste deel van de bevolking van Tibet hangt het Tibetaans boeddhisme aan, ook wel het lamaïsme en trantrisme genoemd. Dit is een lokale stroming van boeddhisme, waarin zowel het mahayana- als het vajrayana-boeddhisme beoefend wordt.

Het Tibetaans boeddhisme ontstond met de komst van Atisha naar Tibet die met zijn belangrijkste leerling Dromtön de kadamschool stichtte. Belangrijk in de ontwikkeling van het Tibetaanse boeddhisme waren onder andere de vertalingen van Indiase stukken door Marpa en het stichtende werk van Milarepa en Tsongkhapa. Het boeddhisme in Tibet groeide uit tot een groot aantal verschillende scholen die in hoofdzaak kunnen worden onderverdeeld in vier hoofdtradities: nyingma, sakya, kagyü en gelug. Sinds de tweede helft van 20e eeuw is de bön officieel erkend als de vijfde Tibetaans boeddhistische school. Een andere Tibetaans boeddhistische praktijk is de kum nye. De nyingma kent geen hiërarchische structuur; aan het hoofd van de andere drie staan respectievelijk de sakya trizin, karmapa en de ganden tripa.

Het Tibetaans boeddhisme onderscheidt zich van de andere boeddhisme-stromingen door verschillende eigenschappen. Er is bijvoorbeeld een geloof in wedergeboren tulku's, ofwel leraren zoals onder meer de dalai lama. Daarnaast kent het een systeem waarbij geschriften, terma's genoemd, die worden verborgen om later te worden herontdekt wanneer de wereld er klaar voor zou zijn. Ook gelooft een Tibetaans boeddhist dat de Boeddha zich in menselijke gedaante kan manifesteren, zoals in Padmasambhava. Verder is er het geloof dat het bekend is wat er na de dood gebeurt en men de wedergeboorte actief kan beïnvloeden. Hierin is het Tibetaans dodenboek van groot belang.