Ik probeer het monster recht in de

Ik probeer het monster recht in de ogen te kijken. Ik heb wel vaker een beschamend moment meegemaakt, maar deze keer spant echt de kroon!
Ik merk dat Vicky bezorgd naar me kijkt.
"Laat me maar," zeg ik zonder van mijn schrift op te kijken. "Het moet eruit."
Het valt me trouwens op, dat ik de confrontatie met mezelf niet uit de weg ga. Weer sta ik in de werkplaats tegenover Jack en probeer de gesproken woorden zo goed mogelijk op papier te krijgen. De neiging om er een toneelstukje van te maken is verleidelijk, maar ik ben hard voor mezelf. Het gekke is, dat ik de omgeving nu ook kan bekijken. Hoe de werklieden allemaal even ophouden met zagen of timmeren en hun aandacht verleggen naar die twee meisjes die zich staan uit te sloven voor de nieuweling. Jack weet zich geen houding te geven, maar dat is niet zo gek, hij verwacht helemaal niet dat we komen. In mijn verbeelding zie ik hoe Daddy achter het raam van zijn kantoor naar ons kijkt. Ik weet niet wat erger is: het bezoek of de schaamte achteraf. Overal dwarrelt nu stof, de motoren razen, de werkbanken trillen onder de hamerslagen en de werklieden beginnen een liedje te zingen. Nemen ze ons nu in de maling?
"Ach, trek het je toch niet zo aan," zegt Vicky. "Straks ben je het vergeten.

Resultaten (Engels) 1:

I try to watch the monster in the eye. I have often experienced a shameful time, but this time really tightens the Crown! I notice that Vicky worried looks at me."Let me," I say without my lettering of watching. "It should look like."By the way, it strikes me that I confront myself not go out of the way. I am in the workshop Again opposite Jack and try the spoken words as best as possible to get on paper. Tend to a play out of it is tempting, but I'm hard on myself. The crazy thing is, that I can view the environment now. How the workmen all equally stop cutting or hammering and shift their attention to those two girls who are out for the novice. Jack is no attitude, but that's not so crazy, he expects at all that we come. In my imagination I see how Daddy behind the window of his Office looks at us. I don't know which is worse: the visit or the shame afterwards. Dust swirls everywhere now, the engines are raging, the workbenches vibrate under the hammer blows and the workmen start to sing a song. They take us now?"Oh, pull you so not as to," says Vicky. "Soon you're forgetting.

Resultaten (Engels) 2:

I try to look the monster in the eye. I have often witnessed an embarrassing moment, but this time it really spans the crown!
I notice that Vicky worried looking at me.
"Let me," I say without looking up from my writing. "It should be like."
By the way, I notice that I did not confront myself get out of the way. Again I'm in the workshop opposite Jack and try to get the spoken words on paper as best as possible. The tendency to make a play of it's tempting, but I'm hard on myself. The strange thing is that I can now look at the surroundings. How the workers all stop just sawing or hammering and shift their attention to the two girls who are showing off for the newcomer. Jack knows how to give himself no attitude, but that's not so bad, he does not expect at all that we are. In my imagination I see how Daddy behind the window of his office watching us. I do not know which is worse: the visit of the shame afterwards. Everywhere now whirling dust, the engines roar, the workbenches vibrate under the hammer blows and the workmen begin to sing a song. They take us now fool?
"Ah, you do not pull it," says Vicky. "Soon you will forget it.