Leander en Hero, de ene was de mooi

Leander en Hero, de ene was de mooiste van de jongemannen de andere mooier dan alle mooie meisjes van het oosten, woonden in naburige steden maar door de Hellespont gescheiden. Leander woonde in Abydus, Hero in Sestus. Op een feestdag bezochten ze de tempel van Venus. Hero als priesteres van de godin, Leander als gast. Daar werden ze onmiddellijk verliefd en sloeg het vuur over. Eindelijk konden ze tegen het eind van de avond in een afgesloten deel van de tempel heimelijk samenkomen en met elkaar praten. Nadat Leander Hero omhelsde zei hij: "O mijn genoegen, wijs me niet af en sta toe dat ik als geliefde naar je huis kom." Hero echter weende en Leander kuste, antwoordde: "Vergeefs zijn je smeekbeden, nooit immers zal onze liefde onze ouders bevallen: Een priesteres mag niet beminnen. Daarom hebben ze mij samen met een dienstmeisje verbannen naar een hoge toren: da is mijn huis, ik heb geen enkele buur tenzij de zee. Daarom zal ik nooit van de liefde genieten, ongehuwd zal ik sterven." Maar Leander zei: "het is onrechtvaardig dat de dienares van Venus de liefde niet kent. Noch je ouders noch de gezwollen golven noch de tegenwinden maken me bang. Geen enkele belemmering zal ware geliefden kunnen scheiden. Niet overdag met een schip zal ik varen maar door niemand gemerkt zal ik 's nachts al zwemmend de Hellespont overwinnen. Jij moet op de top van de toren een lantaarn aansteken. Maar pas op voor de hevige winden, ze mogen het licht niet doven. Zo zal het licht van onze liefde mij door de nachtelijke golven leiden." De overeenkomst beviel hen, keer op keer zeiden ze tot ziens en kusten ze. Het licht stortte zich in zee en uit dezelfde zee kwam de nacht tevoorschijn. Zonder dralen plaatste Hero het licht op het hoogste punt van de toren terwijl ze bidt met bange stem: "hopelijk geeft de wind mijn geliefde een makkelijke overtocht! Hopelijk sparen de nachtelijke golven hem." Nadat Leander het huis van zijn vader verlaten heeft misleidde hij zijn ouders en nadat hij samen met zijn kleding ook zijn schrik heeft afgelegd springt hij vooruit van de rotsen en beweegt hij zijn armen op en neer in het water van de zee. De maan verschafte een bevend licht en de golven straalden door het beeld van de weerkaatste maan. Nergens werd een stem gehoord, geen enkel geluid bereikte zijn oren, behalve het geluid van zijn zwemmende lichaam. Nadat reeds zijn armen geleidelijk vermoeid waren geraakt bemerkte hij van ver het licht van de lantaarn. Plotseling keerde zijn krachten terug en schenen de golven zachter dan ze geweest waren Hoe dichter hij de kust naderde des te meer gaf de gedachte aan Hero Leander moed Zelf daalde ze af in de golven waar ze haar vermoeide geliefde opving. Nadat ze in haar slaapkamer zijn hele lichaam gedroogd had en met rozenolie had ingesmeerd, fluisterde ze in zijn oor "Allerliefste echtgenoot, geen enkele geliefde heeft ooit met zo'n liefde een meisje lief gehad. Kom en vergeet bij mij je vermoeidheid." Na de vreugden van de nacht gingen ze wenend uit elkaar, tegen zijn zin ging Leander terug naar zijn vaderland terwijl hij omkeek naar de droevige Hero. De volgende dag keerde Leander naar Hero terug. Niet alleen die nacht kwamen de geliefden samen op hun gewone plaats... Zo was Hero zonder dat haar ouders het wisten overdag maagd en 's nachts een gehuwde vrouw. Toen kwam echter de vreselijke tijd van stormwinden waarin zelfs de zeelui de golven niet durfden trotseren. De zevende nacht al stak Hero vergeefs haar lantaarn aan, vergeefs keek Leander voor wie de tijd langer dan een jaar leek naar de tegenoverliggende kust. Uiteindelijk kon hij het oponthoud niet langer verdragen. Hoewel een vreselijk onweer woedde gooide hij zich toch te midden van de branding nadat hij tot de goden gebeden had: "Jullie allen die de liefde begunstigen, spaar mij terwijl ik mijn zoete liefde bereik, doe mij ondergaan terwijl ik terugkeer." Die nacht stak Hero niet de lantaarn van de liefde maar van het noodlot aan, de wrede stormen doofden de vlammen en bedelfden de ongelukkige jongen met metershoge golven. Zolang het nacht was, hoopte het meisje nog, maar 's morgens bemerkte ze het lichaam van haar geliefde dat op de kust lag. Uitzinnig van verdriet scheurde ze haar kleding aan stukken en stortte zich naar beneden van de toren.

Resultaten (Latijn) 1:

et Leandro vir unus de caeteris electi iuvenes puellas pulchriores Orientis et vicinae viveretis in Hellesponto separari. Leandre vixit in Abydo, heros sestus. festo die Veneris templum adit. ille deae sacerdos in, Leandre hospes. Et confestim cecidit ibi super ignem incidere.sunt ad finem ultimum claudit vespere partem templi clam in colloquium convenire. Leandre post virum amplexus dixit, "O mi, voluptas mihi non sapientes et dilectus es passus ut venirent ad domum tuam." Flevit autem et viri osculatus Leandre, inquit, 'vani tui precibus, post omnes, numquam amare parentes nostri similis:non diligamus sacerdos. feminam emisit ideo me alta turri cum DA domum meam, excepto mari vicinis habent. Caritas nunquam ego moriar virgines "Sed Leandro dixit." puer Veneris iniquum nescit amor.Neque tument neque parentes vestros terrebis me fluctus neque headwinds. nullum poterit separare veri amatores. nec interdiu navem navigabimus sed animadverti, nemo faciet omnes superare natatu Hellespontum nocte. lucernam accendens, ut in turrim. cavete a ventis validis lucem non exstinguit.sicut lux noster amor per noctem ducere me fluctus. "congruitas probaverunt eos, atque iterum vale et dixerunt. oras luminis demerserunt in mare, et ab eodem mari accesserunt noctem. collocavit heros expeditius lux in puncto summo turris dum petit trepidis voce: "Utinam daret ventus transiens simplex dilectus meus!Utinam nocturnis undis, nisi eum ". post Leandrum pater reliquit domum, elusus circa parentes cum veste venite exsilit in stuporem, et in petris ante movetur in aqua sursum deorsum armis mari. si luna fere tremulum lumen procedit ab undis imagine lunae.Nusquam audita est vox ad aures sonus non est, nisi lacus sono corpus. postquam iam arma fessi paulatim vidit procul lumen lucernae.ac subito copias reducit videretur mollior undis litus fuerant propius accessit, tanto cogitatio animos Leandre re ipsa omissa eos in fluctibus, ubi fessum agmen eius amatorem. et cum esset in cubiculo rosa sicca corpus perfricandum est, aurem "vir desideriorum,non amat amore amavit puellam. et obliviscere languor mecum. 'sine lacrimis ad gaudia noctis profectus, ut contra patriam rediit Leandro respexit adipiscing tristique. Leandro die iterum reversus est. non solum nocte amatores simul solito loco ...ita recuperata fuit, sciens sine parentibus Virginis interdiu et noctu coniugata. Sed tempus magna venti, quae etiam mox auderent resistere fluctus nautis. septimo omnes accenderat nocte lucerna eius re frustra, Leandre, quibus respexit tempus amplius quam uno anno quasi in adversam oram.tandem ferre non poterat, mora. cum tempestas furit proiecit in medio salo post deos precatus est: "Diliges gratia vobis omnibus qui parce, Venus equidem dolor meus venio suscipere me." Non iterum illa nocte lucerna amoris imposuit, sed fati,saevis tempestatibus extinguetur flamma bedelfden infelici puero vastis fluctibus. Dum nox erat, tamen in spem puella, et mane viderunt cadaver proiectum in litore amantem. deliramenta dolore scidit vestimenta sua et cecidit pronus in frusta turris.