Léonie en LouiseLéonie was een Athe

Léonie en Louise

Léonie was een Atheense inwoonster die heel populair was. Alle Atheners wouden met haar bevriend zijn. Hierdoor voelde Léonie zich echter eenzaam, want wie kon ze nu vertrouwen?

Raphaël was wat men noemt de dorpsgek, het gerucht ging dat hij Hestia zo lang gesard had en dat ze er op een dag niet meer tegen kon, ze ging naar Athena en die nam hem zijn geloofswaardigheid af, zo vertelde Raphaël volgens de burgers alleen maar onzin.

Op een keer ging Hestia naar Zeus, ze knielde en sprak hem aan: "Zeus, ik hou de stervelingen gedurende lange tijd in het oog en ik merkte dat barmahartigheid en vriendschap ver te zoeken is. Ik vraag u om mij een sterfelijke 'dochter' te geven en mijn 'dochter' dan op pad te sturen."
Zeus stemde in en gaf Hestia haar sterfelijke dochter. Zij noemde deze Louise.
Ze stuurde haar naar Athene en meteen botste de tiener op een ruziënd stelletje.

Léonie zat te bidden in een tempel voor Zeus toen ze achter haar een stem hoorde:
"Hallo, Léonie, is het niet?"
Met een ruk draaide ze zich om en zag ze Raphaël staan.
"Ja, wat is er?"
"Prevel je altijd woorden met je mond als je bid?"
"Wat, ik... Ehm... Weet ik veel..."
"Ben jij al verloofd?"
Léonie vond hem best grappig
"Neen, mijn vader wacht tot iemand van adel een huwelijksaanzoek indient."
Er verscheen een lach op Raphaël z'n gezicht.
"Weet je wie ik ben?"
Natuurlijk wist ze dat
"Neen." Loog ze me een speels glimlachje.
"Zin om te wandelen?"
"Graag."

Louise probeerde de ruzie tussen de dame en heer op te lossen, maar wat waren die koppig! En net toen ze dacht dat het niet meer ging lukken legden de twee het toch bij. Ze vondt dat ze een pauze verdiende en ging op zoek naar andere 14-jarige tieners. Ze zag een jongen en een meisj van haar leeftijd lachend wandelen naar een plekje in de schaduw, ze besloot er bij te gaan zitten.
"Hey, is het een probleem als ik er bij kom zitten?"
Raphaël deed zijn mond open om tegen te sputteren maar Léonie was hem voor:
"Tuurlijk niet! Kom erbij hoe heet je?"
"Louise, wie ben jij?"
"Léonie, aangenaam. Ben e hier nieuw?", ze was verbaasd dat iemand haar niet kende.
"Ja, dat klopt."
"Wil je dat ik je rondleid?"
"Dat lijkt me fantastisch!"
"Léonie ik dacht dat wij anders nog eens konden samenkomen?",vroeg Raphaël
"Wie weet...", antwoordde Léonie
"Moet jij niet één of ander meisje ten huwelijk gaan vragen?", zei Louise spottend, ze wis best wie hij was, de gek die haar moeder had lastig gevallen. Alhoewel hij er goed uitzag voor een gek...
"Tja, huwbare meisjes zijn niet bepaald in hopen te vinden."
"Of het ligt aan je uiterlijk?"
"Ik weet het mijn enige troost is dat ik weet da het nog erger kan... Neem nu jezelf."
"Ach wat ben je toch grappig."
"Altijd."
"Heb je ook een vriendelijke kant?"
"Alleen voor charmante dames... Oh wacht, dat ben jij niet."
"Kappen jullie twee, wat is dat opeens?"
"Niets van aantrekken Léonie, het is gewoon een manier van kijken hoe sterk Raf is."
"Hoe weet jij mijn naam?", vroeg Raphaël.
"Wie kent jou nu niet?"
"Ik ga.", Raphaël stond op.
"Louise, dat was gemeen."
"Dat was het niet, vertel eens over jezelf."
Léonie en Louise raakten aan de praat en kwamen echt goed overeen. Louise begreep dat Hestia haar deze vriendin had gegeven om te ontdekken wat barmhartigheid is. Léonie toonde Louise het Partenon op de Acropolis en alle andere mooie plekken, de thermen en de marktjes,...

Raphaël was in gedachten verzonken, hij moest denken aan die twee vrolijke meisjes, Léonie kende hem niet wat hij leuk vond, maar ze geloofde toch niet alles wat hij zei. Athena's vloek was veel te sterk! Louise kende hem, maar ze leek immuum voor die vloek... Toch was en bleef ze een verschrikkelijk irritant kind. Hij wandelde op automatische piloot naar de thermen toen hij de twee meisjes met natte haren naar buiten zag komen, ze gaven elkaar een knuffel en splitsten zich op. Raphaël twijfelde, Léone of Louise? Louis wandelde in de richting naar zijn huis, hij besloot te volgen.
"Hey!"
"Wat ben je een stalker?"
"Ook leuk om jou te zien Louise."
"Waarom volg je me Raf?"
"Waarom noem jij mij Raf?"
"Ik doe graag averechts."
"Ja zo zie je er ook uit weet je?"
"Altijd over m'n uiterlijk kan je niet beter?"
"Ik verspil m'n talent niet aan jou."
Louise stopte en ze keek hem aan.
"Wat doe je?", vroeg Raphaël.
Louise haar ogen werden wazig en ze keek hem doordringend aan.
"Ik kijk in je ziel, ik ben een ziener."
"Ik geloof je niet."
"Dat geloof ik."
"Je gelooft me?"
"Dat heb je niet vaak zeker? Je ziel is eerlijk Raphaël, en binnenkort is de vervuld met liefde. Ik laat je nu."
"Wacht, liefde met wie?"
" Eerste rondje is gratis, tweede moet je betalen.", lachend liep ze weg en Raphaël bleef alleen achter.
"Léonie... T' is Léonie...", dacht hij.

Louise voelde zich vreemd, een beetj kriebelig in de buik, Raphaël z'n ziel zou vervuld worden met liefde voor haar...

Léone keerde terug naar huis en vertelde haar moeder over het nieuwe meisje waa ze zo goed mee overeenkwam.
"Welke stand heeft dit kind Léonie?"
"Ik weet het niet moeder."
"Je weet dat iemand met zoveel talent als jij alleen om gaat met de besten."
"Ja moeder"
Léonie keerde terug naar buiten en begon te wenen. Het subtiele verbod van haar moeder kwam hard aan. Louise was zo'n super vriendin, hoe kon ze opeens stoppen met bevriend zijn...

Stiekem spraken de twee toch af, ze waren echt hechte vriendinnen aan het worden, soms zagen Raphaël, in het begin ging zijn aandacht vooral uit naar Léonie, daarna was hij echte steeds meer en meer geïntresseerd in dat nieuwe onbekende meisje.
Op een dag kwam Raphaël gewoon recht op de twee afgelopen, Léonie ging net weg om dadels te halen en Louise bleef zitten, ze wist wat ging komen en zette zich schrap. Raphaël pakte haar hand vast en zij dat hij iets voelde dat zij ook moest voelen. Vanaf die dag waren de twee een koppel.

Louise en Léonie bleven afspreken en plezier maken, hun motto? Ik trek het me niet aan. Tot een keer Léonie haar moeder langskwam, en hen zag.
"Léonie! Wie is dat?"
"Louise..."
"Is dat..."
"Ja moeder."
"Bij Zeus! Hoe haal je het in je hoofd, kom mee!"
"Neen ik wil bij haar blijven!"
"Léonie je wordt opgelsoten!"

En zo zij het ook. Louise kon haar vriendschap met de goedgemutste Léonie niet vergeten en werd met de dag somberder. Raphaël kwam zot van haar getreur en zo kwam er ruzie tussen de twee.
"Stop nu eens met te zagen over Léonie!"
"Ik mis haar Raf!"
"Nou en je hebt mij toch!"
"Hoe kan je daar nu zo luchtig over doen! Jij begrijpt het niet! Jij zal mij nooit begrijpen!"
"Hoe kan je dat nu zeggen!"
Ze gingen door en Raphaël sloeg haar. Voor meeste meisjes was dat normaal maar voor de dochter van Hestia? Neen dus. Louise stuurde een mentale kracht op Raphaël af en hij viel om, stootte zijn hoofd en kroop achteruit.
"Heks! Heks!", schreeuwde hij.

Léonie wist eindelijk te ontsnappen en rende naar de villa van Louise. Aangekomen zag ze Raphaël die Louise vastpakte bij de polsen om vervolgens haar handen op de rug te draaien. Hij pakte een dolk en wou die in haar hart steken. Léonie kon het niet geloven ze zag haar vriendin doe vermoord werd en kon niets doen, ze spurtte naar het duo en gooide zich voor Louise, de dolk stak in haar hart en Léone stierf. Raphaël stond aan de grond genageld en Louise kwam gek, ze gooide zich snikkend op haar vriendin, Raphaël kwam weer bij zinnen en zag wat hij had aangericht, zijn vriendin dood en het meisje dat hij leuk vond... Verdween...
Louise werd steeds valer tot ze niets anders was dan een schim, haar moeder wou haar beschermen tegen een gebroken hart. Dat kon ze niet toe laten ze verzette zich tegen de goddelijke kracht tot haar lichaam op eens weer verscheen en haar laatste adem gehoord werd. Raphaël had spijt en begroef de twee jonge meisjes. Hij bad voor hen in de tempel van Hades.

Volgens de legende zouden de twee zielen van Léonie en Louise uit hun lichaam ontsnapt zijn en en zich verstrengeld hebben. Waar de twee zielen zijn neergevallen zou een rozenstruik zijn ontsproten.

Einde

Resultaten (Latijn) 1:

leonie leonie et Louise
townie Atheniensis, qui maxime popularis. omnes amici eius silvae Athenienses. Sed hoc leonie solum, quia credere possit?
Castellum quod vocant Raphael stultus subiectae fama erat hestiation Ac iamdudum auferre posset, venit ad eum, et occupavit Pallas fidem dignitatemAb re notus Raphaelis populus.
Aliquando hestia ad Iovem, adorans et dixerunt ei: "Deus, amo homines diu in oculo, et animadverti, quod barmahartigheid amicitia inveniet te rogo ut me homo." filiam et filia dare "mittere ad suus."Conventione autem Deus, et tradidit filiam hestiation mortali. Et post haec Ludovicae. 'At illa misit unam ex censuit et mox ut Athenis in teenager a iugo iurgium
Leonie oranti in templo, Jovis cum audissent vocem a tergo:.
"Salve, Leonie, non est?" Cum irrumator respexit, et vidit angelum et faciet. '"Yeah, quid est?" "semper in ore tuo eloquium tuum mussitabit cum oratis?""Quod ... Nescio ... um ..." "occupatus es?"

Agito Leonie inveni "Non, pater expectat sibi munera nobilum nuptias." Illic ' risus apparuit angelus faciei.
"Scisne qui sum?"
sciret utique "non." Negaverunt mihi ludicra rident. "
Amo ambulare?" "Amoris."
Viri atque adloquar certamen resolvere conarer Ludovicaesed quid illa sunt, contumax, atque hoc modo cum sero esset, erat, et imposuit duo adhuc. et venit quærens invenit alios turbare meruit annorum XIV Donec. vidit autem et puellam eius aetatis puer ad locum risus AMBULO in umbra placuit discumbere.
"Eheu sedere quaestio si ego?"loquamini sed ora ad contrarios Leonie Raphael: «Utique non egredieris nobiscum nomen tuum?" "Ludovicae quis es?" "leonie iucundus e'm iterum." illa miratur aliquis non cognovit eam.
"Yeah, est." "vis me demonstrare tibi circa plumbum" "timeo magnum" "leonie cogitavi aliter esset adhuc adepto pariter vice" Interrogavit 'angelus', qui novit ... "Leonie dixit «non es aliqua interrogare? Uxorem," ait ille, qui seducit Louise lusit satis constat illa infestantibus.
... aspexit cum stulto "Bene omnia sunt in matura puella spem faceret." "et in specie sit amet?" "Ego scio, quod est una consolatio est quod ad maiora ... temetipsum. ""O te tam ridiculam." "Semper." "Et tibi amicus latus" "exspectare quia bellus ... oh dominae, non est tibi." "Duas vestrum est qui subito? "" neglecto leonie suus modus qualiter fortis Quisque. "" Quid nomen meum? "interrogavit Tobias.« Quis nesciat te "" sum . "angelus stans.
" Ludovicae, quod est medium. ""Quod non est de te dicere." Vere Leonie loqui et satis consentanea Ludovicae pervenit. Ludovicae hestia dedit intelligi, quid sit misericordia. Lorem ipsum his ea leonie partenon in arce, et speciosa apparuit Ludovicae, balneis, et in foro ...
Raphael cogitatione,Felix, qui ex illis duobus cogitare puellas quod ignorabatur Leonie probaverunt, sed non credere suis. Egestas Athena fortior! Ludovicae cognoverunt eum, sed quasi immunes maledictionem ... remansit puer an incredibilis molestiae ac elit. Ambulavitque in balneis vidit duas puellas autopilot madidis capillis exeuntAmet ac sibi invicem separati. Leone, aut angelus dubium Ludovicae? Ludovicus ambulavit in directione sua domo, sequi.
"Heus!" "Quid stalker '« voluptatis ad Ludovicae vobis. "" Quid me Quisque? "" Quid me dicis Quisque "« Amo esse contrarium. "" Etiam considerantes quod scis? "" oculi mei non semper facere melius? ""Non tibi ingenii perdere." Ludovicae aspexit ac restitit et, est.
"Quid facis?" Interrogavit Tobias. Ludovicae
acriter oculis, vidit eum fuscos.
"Aspicio animo sum videns. "" Non credo vos. "" arbitror. "" Nonne credis? "" Saepe denique ne anima Raphael pulchra, iam plenas amoris. nunc relinquo vobis. "" Nonne omnibus, quibus amor? ""Primum est per liberum arbitrium, secundum vos have reddere." Et ambulavit in derisum, et Raphael, mansit solus. '"T ... Leonie est leonie ...", qui putabat. Louise sensit
mirum, a frenum SCABROSUS et in ventre eius Tobias ... animam
se, dilexit redit leone consummatio illas ei matrem puellae bene novi.
"Quid hoc loco Leonie puer?" "Nescio, mater." "Nostis quod vos cum aliquis quantum ingenio optimus." "Ita mater" coepi iterum exivit Leonie ut ploret ibi. subtilis statuit ei descendit durum. Louise tam magnus fuit, quam ut subito desinat esse nimis ...
in abscondito locutus duos usquam,vidi amicis quandoque uere Raphael ad intentionis Leonie erat in principio, et eo magis vera puella ignota intrested novo. & Factum est in una dierum, et Raphael, et iustum ex utraque parte, ut temporibus, profectus est Leonie Louise sedebat, sciret, quod futurum erat, et alteram læva tenens.arreptaque manu, et dixit Raphael ad certum habebat quod sentiunt. Ex eo die sunt duo misceantur.





Et Louise Leonie conveniunt, et moratus est in ludis, quorum sententia? Ego me non evellam. ut aliquando illa leonie Venerunt, et viderunt eos.
"Leonie, quis est iste?" "Louise ..." "est ut ..." "Etiam mater est." "Iupiter, quid faciam tibi, hoc caput, age! ""Non volo manere eam?" "Tu opgelsoten Leonie" fiat
ac etiam. Ludovicae erat cum eis, et memores FACILIS Leonie tristior est hodie a. rabidus de Raphael planctus duo fuitque proelium. "
circa secantibus leonie sistere" "Quisque desiderio eius" "et nunc me" "quomodo tibi non tam facile illud facere,Non intelligitis? Me nescies, '
"Quid dicis?" Et venerunt per Raphaelem fuste. Plerisque puellae filiae quae hestia Solent quin sic. Misi Ludovicae de Raphael vis et cecidit, et ledo caput repsi retro. "
anus? custodiet! "clamavit.





tandem leonie evaserant, et cucurrit ad domum Louise. Quæ cum vidisset angelum, qui apprehendit Louise in manibus eius, et manus suas ut revertantur ad me. Cor eius, et volebat cultello punctiones Correptum. Leonie non poterant credere, quia vidit, et amici eius, occisus est nihil facere, et illa, et misit se in Ludovicae sprinted ad duo,sica infixa in eius corde, et leone mortuo. perstabant got furere ac Ludovicae Raphael, jactavit se in singultus amico Raphael ad sanitatem, et cognovisset quid fecerat mortuus puella velit ipsum ... apparuit
Ludovicae ... crevit usque ad annos vultus, nisi spiritus, voluit ad auxilium eius mater eius a leonibus unicam meam.Virtus enim Dei est in eis non poterat corpus subito restitit, et in supremo spiritu erat rediisse. Mortuus est autem Tobias, et contristatus est duas puellas. Petebat enim fanum in inferni. Pro
fabulam duo corpora et animas, et inseruerunt se ex Leonie Ludovicae ac.ubi inciderint in animis orta esset a ROSA.








End