Toen de kleinzoon van Atlas deze wr

Toen de kleinzoon van Atlas deze wraak voor de goddeloze woorden en mentaliteit genomen had verliet hij het land dat naar Pallas genoemd is (Athene) en ging hij de lucht in nadat hij zijn vleugels op en neer bewogen had. De vader neemt deze apart en zonder de reden namelijk zijn liefde te noemen zegt hij: ‘Trouwe dienaar van mijn bevelen, mijn zoon, schiet op (verdrijf het oponthoud) en daal snel af met jouw gebruikelijke loop, en het land dat naar jouw moeder kijkt van links (de inwoners noemen het Sidon), zoek dat op, en drijf de koninklijke kudde die jij in de verte zich ziet voeden met berggras, naar de kust.' Zo sprak hij en de jonge stieren, onmiddellijk (direct) verdreven van de berg gingen naar het strand zoals (dat) bevolen was, waar de dochter van de grote koning gewoon was spelletjes te doen vergezeld door de meisjes van Tyrus. Majesteit (Verhevenheid) en liefde gaan niet goed samen en passen niet op 1 stoel: nadat hij de zwaarte van de scepter (zware scepter) heeft achtergelaten neemt die vader en leider van de goden, wiens rechterhand gewapend is met driepuntig bliksemvuur, die me een hoofdknik de hele wereld hevig schudt, de gedaante van een stier aan en nadat hij zich onder de jonge stieren gemengd had loeit hij en paradeert mooi (knap) op het zachte gras. Immers zijn kleur is van sneeuw, die niet vertrapt is door harde voetsporen (de sporen van een harde voet) en niet gesmolten door de vochtige zuidenwind; zijn nek zwelt op met spieren, kwabben hangen aan de schouders (schoften), zijn horens zijn weliswaar klein, maar zodanig dat je kunt beweren dat ze met de hand gemaakt zijn en transparanter dan zuivere edelsteen; geen dreiging is op zijn voorhoofd te lezen en zijn blik is niet vreeswekkend: zijn gezicht straalt vrede uit. De dochter van Agenor bewondert hem, omdat hij zo mooi is, omdat hij met geen enkel gevecht dreigt, maar toch vreest zij hoewel hij lief is, hem aan te raken in het begin: weldra gaat zij naar hem toe en reikt bloemen aan de sneeuwwitte bek.Blij is hij die bemint en, opdat het genot waarop hij hoopt komt, geeft hij kusjes aan haar handen; nog slechts met moeite, met moeite stelt hij de rest (van het liefdesspel) uit en nu eens nadert hij haar spelend en dartelt hij op het groene gras, dan weer legt hij zijn sneeuwwitte flank op het goudgele zand en nadat hij langzamerhand haar vrees heeft weggenomen biedt hij nu eens zijn borst aan om klopjes op te geven met haar meisjeshand, dan weer zijn hoorns om die te omwinden met frisse bloemenkransen. De koningsdochter waagde het ook op de rug van de stier te gaan zitten niet wetend op wie zij ging zitten (op wie zij drukte), toen de god geleidelijk vanaf het land en de droge kust zijn bedrieglijke voetstappen eerst in de golven zette, en daarna verder ging en midden door het zeevlak zijn buit droeg. Bang is zij en zij kijkt om naar de achtergelaten kust, ontvoerd, en zij houdt met haar rechterhand de hoorn vast en de andere is op de rug gelegd. Wapperend golven haar kleren in de wind.

Resultaten (Latijn) 1:

Atlantis, cum captus esset habitus verba haec ultio impiis terræ reliquit Palladis notum (Athenienses), et cum in altum alas sursum et deorsum. nempe sine causa fit, et de singulis Patris Eiusque amoris, inquit, "iussi fidelis servus, fili,sagíttent (expellere mora), et descende cum celerius solito cursu vestro, et plagam, quæ respicit ad matrem tuam a sinistris (incolae vocant Sidonem), inspectante et rege agens armentum in distantia te videre pascentium in monte herbam ad litus. " sicut locutus est, et vitulos, statim (se) ad litora eiecit de monte similes (ut) praeceptum`filia regis magni facere iam Tyri cum puellis ludere. gloria (gloria) et amor non bene conveniunt nec conveniunt in una sede postquam reliquit gravitatem virga (scipione gravi) assumit patrem, et deorum ductor, cujus dextera armata tribus acutis fulminis ignequi me violenter nutu concutit orbem, forma et tauri cum mixta inter vitulos et adduxit eum ululant delicatus (satis) in gramine molli. Quidem, nix color est non difficile calcabitur a vestigiis (durus vestigia pedum), non liquefacta humidum meridiem, intumescit collum eius cum umbilico,lobis suspendent super humeros (exsiccatum), cornua parva sit, sed ut vos can sumo, ut fiant per manus pura et perspicua, quam gemma, nullae in fronte minae ad relegendum ac suis oculis non est terribilis: sunt pacis faciem irradiat. miratur Agenore nata, quod tam formosus est, quia pugna instat,sed tamen dulcis timet, de illo in principio primum niveo it bek.blij flores donavit illi qui sperat et amat et ut voluptas, oscula dat vix manibus vix proponit reliqua (lusus amoris) propinquantem interdum lusus eius in herbis virentibus, et in ludis,Deinde imponit extremam eius niveum deponit harenis in aureo, et post tardius eius tulerunt praebet metum, etiam pectus dare illi manum puellæ, partes eius, ut ei cornua intexere recenti flore coronis. ausus fuit filia regis ut sedeant ad quem a tergo bovis sedit incertus (cui exprimuntur)cum Deus aridam Terram, et paulatim ab maritimum, dolósa vestigia in primis undis, abiit recta fertur et per zeevlak spolia eius. et ad sinistram fugit veritus est mare, raptae, et dextra cornum tenet, altera dorso affixum. flúctuum ejus vestes plaudens in ventum.