ENIGMABreedevoort staat achter een

ENIGMA







Breedevoort staat achter een zolderraam en kijkt naar de tuinen, waarvan de grenzen door ongeknipte heggen gemarkeerd worden. De regen, die al de gehele dag aanhoudend valt klettert op het dak, de druppels op de ruit stromen loodrecht naar beneden, het ruisen in de dakgoot zwelt aan tot onrustig gorgelen. De geluiden van buiten vermengen zich met die van binnen, de zacht spelende radio, het tikken van de verwarmingsbuizen. Met minieme, schoksgewijze bewegingen draait hij zijn hoofd van links naar rechts en neemt elk beeld in zich op, zich concentrerend op een struik of een boom, een flard van een muur.
In de hoek staat zijn beslapen bed, de lakens zijn verknoopt en het eenvoudige metalen skelet staat op verveloze poten. Ernaast verspreidt een oude schemerlamp de hele dag licht, het koordje van de trekschakelaar is gebroken. Onder het bed liggen wat boeken en tijdschriften; aan een oude rieten stoel ontbreken de armleuningen. Omdat de transistorradio net naast de zender is afgestemd vult de ruimte zich met ruis. Hij luistert er niet naar, het gaat bui-ten hem om, hij moet zich op de tuin hieronder blijven concentreren.
Zijn staren intensiveert; er is daar iets aan de hand, langs de heggen gaan twee mensen in looppas. Ze hebben de tuindeur geruisloos geopend. Een lijkt op een vrouw, het is moeilijk te beoordelen van deze afstand. Hij betreurt het dat hij niet op twee plaatsen tegelijk kan zijn; dat zou handig zijn. In die tuin, onzichtbaar voor de anderen, maar ook hier, op zolder, ver van de verbaasde ogen en de onontkoombare vragen.
Ja, het is wel degelijk een vrouw, een oudere vrouw. Ze heeft grijs krullend haar, het hoofd staat op een wat gekromde tors met hoge schouders. Ze draagt een vest met de knopen op de rug. Merkwaardig, dat zie je niet veel. Waarom loopt ze zonder regenjas in de tuin? Ze zou wel eens kou kunnen vatten of erger, longontsteking oplopen. Hij strekt zijn hals en merkt op dat ze zenuwachtig is, ze kijkt telkens over haar schouder naar de man die achter haar aankomt, waardoor ze niet uitkijkt waar ze loopt. Plotseling struikelt ze over een oneffenheid in de bodem, een tegel waarschijn-lijk, en ze valt opzij, een vreemde draai makend. Nu ligt ze hulpeloos op de grond. Ze draagt pantoffels met een bontrandje, die hem bekend voor ko¬men. Waar heeft hij ze eerder gezien? Veel tijd om daarover na te denken heeft hij niet, want de man die de oude vrouw achtervolgt buigt zich over haar heen. Ze lijkt daar niet van gediend te zijn getuige de afwerende gebaren die ze maakt. Ook hier begrijpt hij niets van; misschien wil de man haar gewoon helpen met opstaan, daar steekt toch niets achter? Wat zijn mensen toch wantrouwend! Ze willen niet eens geholpen worden en als je het wel doet kun je nog een snauw na krijgen. Dat is hem zelf ook wel eens overkomen. Laatst nog, toen moeder haar hoofd gevoelig aan de marmeren schoorsteenmantel stootte schoot hij meteen toe en probeerde haar pijn te ver-zachten door een nat washandje op de getroffen plek te leggen. Maar het mens deed zo eigenaardig; ze sloeg zijn hand weg en riep dat een washandje niet hielp, er moest een dokter bijkomen. Een dokter! Er was geen sprake van een open wond, het bloed spoot toch niet de kamer in, het druppelde slechts langzaam op het tapijt. Maar moeder stond erop dat een arts ontboden werd, die alleen een flinke bloeduitstorting constateerde, hechtingen waren absoluut niet nodig. Misschien reageerde hij iets te triomfantelijk op deze diagnose, hij vond het echter zwaar overdreven dat moeder dagen daarna niet meer tegen hem sprak.

Resultaten (Engels) 1:

ENIGMABreedevoort stands behind an attic window and look at the gardens, whose boundaries are marked by uncut hedges. The rain, which all falls throughout the day continued clatters on the roof, the drops on the glass flows perpendicularly downward, the murmuring in the gutter swells until uneasy gargle. The sounds of outdoor mingle with those inside, the soft playing radio, the ticking of the heating pipes. With minute, only movements he turns his head from side to side and takes each image in itself, concentrating on a shrub or tree, a patch of a wall.Slept in the corner is his bed, the sheets are cross-linked and the simple metal skeleton stands on verveloze legs. Next to it spreads a old table lamp all day light, the string of the pull switch is broken. Under the bed are what books and magazines; to an old Wicker Chair lack the armrests. Because the transistor radio just next to the transmitter is tuned fills the space itself with noise. He listens not to, it's mood-at him, he must be on the garden below stay focused. Are staring intensifies; There is something going on, along the hedges go two people in run. They have the patio door open silently. One looks like a woman, it's hard to judge from this distance. He regrets that he is not in two places at the same time; that would be handy. In that garden, invisible to the others, but also here, in the attic, far from the astonished eyes and the inescapable questions.Yes, it is indeed a woman, an older woman. She has grey curly hair, the head on a somewhat curved tors with high shoulders. She wears a jacket with buttons on the back. Curious, that you won't see much. Why run them without raincoat in the garden? They could well be cold can catch fire or worse, pneumonia. He stretches his neck and notes that they nervous is each time, she looks over her shoulder to the man who comes behind her, making them not looking where she runs. Suddenly she stumbles over a blemish in the bottom, a tile likely corpse, and she falls aside, making a strange twist. Now she lies helpless on the ground. She wears slippers with a fur lining, which made him known for ko ¬ one. Where has he been seen before? A lot of time to think about this, he did not, because the man who haunts the old woman bends over her. She seems not to be witness served the repelling gestures she makes. Also here he understands nothing of; Perhaps the man her wont help with standing up, there nothing stings behind? What are people still leery! They want to not even be helped and if you do you can still get a snarl after. That's him happen to myself sometimes. Most recently, when mother bumped her head sensitive to the marble mantelpiece he shot immediately and tried her pain too far-soft by a wet washcloth on the affected place. But the man did so peculiar; She slapped his hand away and called that a washcloth not helped, there had to be a doctor. A doctor! There was not an open wound, the blood squirted not only slowly trickled in, the room on the carpet. But mother insisted that a doctor was summoned, which only a sizable bruise noted, sutures were absolutely not necessary. Maybe he responded to something triumphant on this diagnosis, however, he found it heavily exaggerated that mother days later no longer spoke against him.

Resultaten (Engels) 2:

ENIGMA Breedevoort behind an attic window and look at the gardens, whose boundaries are marked by uncut hedges. The rain, which has continued throughout the day is falling on the roof, the drops on the windshield flows straight down, the rustling in the gutter swells to restless gargle. The sounds mingle outside with those of inside, the soft playing radio, the ticking of the heating pipes. With tiny, jerky movements he turns his head from left to right and take each image into itself, concentrating on a bush or a tree, a patch of wall. Capable slept in the corner bed, the sheets are cross-linked and simple metal skeleton stands on paintless legs. Next to an old lamp spreading light throughout the day, the cord of the pull switch is broken. Under the bed are some books and magazines; an old wicker chair missing armrests. Because the transistor radio just next to the station is tuned fills the space with noise. He listens not to, it's outsides him, he should continue to focus on the garden below. Intensifies his stare; There's something going on, along the hedges go two men in runs. They have the patio door open noiselessly. One looks like a woman, it is difficult to judge from this distance. He regrets that he can not be in two places; that would be useful. In that garden, invisible to others, but also here in the attic, far away from the surprised eyes and the inevitable question. Yes, it is indeed a woman, an older woman. She has gray curly hair, heads a somewhat curved torso with high shoulders. She wears a vest with buttons on the back. Strange that you do not see much. Why she walks without a raincoat in the garden? She would sometimes cold may catch or worse, incur pneumonia. He stretches his neck and notes that she is nervous, she kept looking over her shoulder at the man who arrives behind her, so they do not watch where she walks. Suddenly, she trips over a bump in the ground, a tile probable corpse, and she falls sideways, making a strange twist. Now she lies helpless on the ground. She wears slippers with a fur lining, which is familiar to him ko¬men. Where he has seen them before? Much time to think about it, he has not, because the man who haunts the old woman bends over her. She seems there not be amused to witness the defensive gestures she makes. He also understands any of this; perhaps the man to help her just to get up there anyway insert anything behind? What are people still suspicious! They want to be helped and even if you do it can you get after a snarl. That also happened to you himself. Most recently, when mother hit her head on the delicate marble mantelpiece he immediately shot and tried to far-gentle her pain by placing a wet washcloth on the affected spot. But the man was so strange; she hit his hand away and called it a washcloth did not help, it had to recover a doctor. A doctor! There was not an open wound, the blood spurted're not in the room, it trickled slowly on the carpet. But mother insisted that a doctor was summoned, who just found a big bruise, sutures were absolutely unnecessary. Maybe he responded something triumphant on this diagnosis, he had considered it exaggerated the mother days after not speaking to him.