Hoewel het moeilijk te negeren was, voelde hij zich helemaal niet jarig. Het was voor hem een dag als alle andere, maar Eve en Harold gedroegen zich anders, zo onherkenbaar. Hij had het liefst dat ze maar gewoon deden, zoals elke dag. Hij telde drieentwintig snippers confetti op het tafelkleed, de betekenis van de kleurige stukjes papier ontging hem."Zullen we de koffie buiten drinken, op het terras?" vroeg Eve hartelijk. "Dan hebben we nog een verrassing voor je."Jimmy brak zijn hoofd over wat dat dan zou zijn. Hij had weinig wensen, Eve en Harold gaven hem alles wat hij nodig had. Vooral hun nabijheid, die was belangrijk voor hem, die van Eve nog meer dan die van Harold. Hij was graag vlakbij Eve, die nu naar de keuken ging om koffie te zetten. Buiten stonden de tuinstoelen en de parasol al klaar. Op de grond lag een pakketje, netjes ingepakt in cadeaupapier. Hij probeerde te raden wat er in zat, maar hij kwam er niet uit.
Wordt vertaald, even geduld aub..
