De Galliërs vielen plotseling Eritr

De Galliërs vielen plotseling Eritrurië binnen, en belegerden Culusium. Ze eisten een stuk land. Zo'n verschrikkelijke vijand hadden de bewoners van Clusium nog nooit gezien. Daarom zonden de verschrikte bewoners van Clusium gezanten naar Rome en vroegen hulp. Maar de Romeinen wilden geen oorlog voeren, en zonden slechts drie gezanten, broers van het Fabische geslacht (naar Gallië). Een Romeinse gezant vraagt in een vergadering van de Galliërs: "Met welk recht eisen jullie een stuk land op? Wat hebben jullie Galliërs in Etrurië te zoeken?" De Galliërs antwoordde fel: "Wij Galliërs dragen het recht in onze wapens. Wij overtreffen alle volken in dapperheid, en dappere mannen zijn de heersers van de aarde." De Fabiërs waren boos. Ze keerden terug naar Clusium, en zeiden tegen de burgers:"De trotse Galliërs doen jullie onrecht aan, en beledigen jullie. Te wapen!" De Fabiërs halen de Clusiniërs over en de strijd begint. De Fabiërs pakten ook hun wapens. Kijk! een Quintus Fabius, een Romeinse gezant dood de aanvoerder van de Galliërs. De Galliërs herkenden de Romeinse gezant en riepen boos uit: "De aanvoerder van de Romeinen heeft tegen het recht van de oorlog een legeraanvoerder van de Galliërs gedood." Na het gevecht keren de drie Fabiërs terug naar Rome. Maar de Galliërs eisten van de Romeinen de Fabiërs als krijgsgevangenen op, omdat ze de rechten van de oorlog en vrede hadden geschonden. Maar de Romeinen wilden hen niet overgeven aan de Galliërs. Daarom nemen de Galliërs meteen hun wapens op tegen de Romeinen. Maar de Romeinen waren niet goed genoeg voorbereid om deel te nemen aan de oorlog. Bij de rivier Alia leed het Romeinse leger een grote nederlaag. Een grote angst maakte zich meester van allen.


Veel burgers verlieten Rome en vluchtte naar een nabijgelegen stad. De overigen weken uit naar het Capitool behalve enkele oude senatoren. Omdat ze thuis een waardige dood wilden afwachten. De oude mannen zaten in toga gekleed in hun huizen. Nadat de Galliërs Rome binnengegaan waren, zagen ze geen gewapende mannan. Ze komen bij het forum en kijken naar de tempels van de goden en het capitool. De Galliërs vrezen een nederlaag omdat de stad verlaten was. Toch willen ze buit behalen, en gaan de huizen binnen. Stomverbaasd vinden ze in de huizen mannan die door hun houding gelijk aan godenbeelden zijn. Een zekere Galliër wil dan over de baard van Marcus Papirius aaien De oude man zegt: "Raak me niet aan." Meteen slaat hij de Galliër met zijn ivoren scepter op zijn hoofd. Daarna richtten de boze Galliërs een grote slachting aan onder alle oude mannan. De staken de huizen en tempels van de stad in brand. De Romeinen zien vanaf het Capitool een stad vol vijanden en overal vlammen. Overal horen ze het geschreeuw van de vijanden en het instorten van de huizen en tempels. Het lot dwong hen alles te verdragen.

Resultaten (Latijn) 1:

Itaque cum Galli structis Eritrurië subito intus, et obsidebat Culusium. Postulabant agrum. Tam terribili hoste invisitato incolarum iuuenum. Habitatores territi sium inde legatos Romam petere auxilium. Sed Romani non bello tantum tres legati missi, fratres Fabische genus (in Gallia). Romanus primum legatus Gallorum contionem advocat: "Quo iure vindicare tibi agrum Gallorum habes videre quid in Etruria?" Clare coram cognituros respondent, "nos Galli in armis ius ferre et nos omnes gentes virtute superare, sed fortes sint iudices terrae .." The Fabians mali erant. Reditum ad Clusium, et ait ad eos: "Gloria tibi malefaciam Gallis et offendas ad arma." The Fabians adepto Clusiniërs et super incipit proelium. The Fabians etiam arreptaque armis. Respice! Fabius, illum occidisti Romanus dux Gallorum. Romanus clamore ac Galli agnovere irata: "Principem populi Romani iure belli contra ducem Gallorum caesa." Diu cum Fabians ter Romam reductus. Interrogabant autem Gallis captus ab Romanis Fabians belli et pacis et belli, eo quod violasset. At Romani Gallis tradere nolebat. Ergo statim Gallorum armis Romanis. Sed Romani non satis paratum ad bellum interesse. Maiori clade exercitus Romanus ad Alliam flumen. Ingens metus incesserat omnibus. Multi cives Romani in proximum oppidum confugit. Fugerunt nisi veterem senatum in Capitolium. Ipsi potius mors honesta domi exspectare. In vestibus utebantur senes extractos. Galli Romam ingressi essent, vidit mannan non armatus. Et veniunt ad forum et templa deorum aspicere et Capitolium. Cladem urbis, quia erat derelicta a Gallis timorem. Tamen volo, ut auferat spolia, et vade in domum. Miratus quod in domibus suis idolis Mannan sentires. Gallia movere velit, quam quidam senex barbam M. Papirius ait: "Noli me tangere." Et continuo cum scipione eburneo in caput percusserit Gallia. Galli et ruina magna facta est malum mannan vetera. Et succendit eam igni fana atque domos. Capitolio Romani ex arce plenam hostium urbem et flammae videtur ubique. Ubique clamoris hostium tectis templisque ac ruina. Fatum coegit omnia sustinere.